Regelmatig zie ik in verschillende ‘psychiatrische’ media reclame voor een meerdaagse nascholing in Tanzania. Het zal aan mij liggen, maar in die reclame krijg ik weinig zicht op welke kennis specifiek alleen in Tanzania kan worden nageschoold. Bij het zien van de foto’s krijg ik meer de impressie dat het Tanzaniaanse nascholen eerder een poging tot ontwikkelingshulp is. Een prima manier om je AMS-budget te spenderen, lijkt me. Onlangs las ik in de Arts & Auto dat je ook op een veel sportievere manier goede doelen kunt steunen. Dat deel ik graag met jullie.
In het decembernummer (2018) van de Arts&Auto werd een mooi portret geschetst van een 6-delige familie; een kaakchirurg, zijn vrouw en hun vier dochters. Het hele gezin had voor het goede doel meegedaan aan een fietstocht rond de Kilimanjaro in Kenia. Met een mooie fotoreportage stonden ze allen trots in het ledenblaadje van de VvAA.
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik geraakt werd door dit artikel in de Arts&Auto. Ik merk dat ik het belangrijk vind dat andere dokters kennis nemen van dit bijzondere avontuur van dit unieke gezin. Ik vind het fantastisch dat deze familie met fiets en al in het vliegtuig is gesprongen om het Afrikaanse continent te befietsen. Ik kan me goed voorstellen dat de Masai krijgers behoorlijk verrast waren toen ze langs kwamen racen. De Masai, dat nomadisch volk rond de Kilimanjaro dat al jaren wordt geteisterd door toenemende droogte als gevolg van de klimaatverandering. Ondanks alle volle agenda’s en drukke levens van deze familie, en ondanks alle wereldproblemen die nu op de politieke agenda’s staan, hebben ze tijd gevonden om te fietsen in de Afrikaanse hitte.
Vergeet ook niet het lef van de redactie van de Arts&Auto. Zij hebben het aangedurfd om deze bijzondere daad van medemenselijkheid onder onze aandacht te brengen. Zij laten hun lezers zien dat de Arts&Auto meer is dan een verenigingsblaadje met mooie plaatjes van auto’s, financiële tips en hilarisch contactadvertenties achterin. Ze hebben zich geprofileerd als wereldverbeteraars en mij als lezer van de Arts&Auto kunnen inspireren tot eenzelfde filantropie in de toekomst.
Ikzelf ben in mijn leven nog niet in staat geweest tot zulke weldoenerij. Ooit zamelde ik eens 400 euro in voor een Aidskliniek in Guatemala. Toegegeven, het is beter dan niets, maar in vergelijking met deze familie ben ik een Wannabee-weldoener. Meer heb ik nog niet voor de mensheid kunnen betekenen. Maar wat zou het een voldoening geven om samen met mijn dochters ook een goed doel te kunnen steunen. Misschien dat ik die nascholing in Tanzania wel kan combineren met een actief familie-avontuur met een filantropisch sausje door te gaan waterskiën op Lake Victoria. Om zo geld in te zamelen voor het redden van babypinguïns op de smeltende ijskappen van de Zuidpool.
Ik weet zeker dat mijn bijzondere verhaal andere dokters kan inspireren om ook zulke filantropische familiereizen te ondernemen. En dan hoop ik dat Arts&Auto wederom bereid is om hiervan verslag te doen.